بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیکم یا اهل بیت النبوة
عید فطر؛عید ابرار را به پیشگاه بقیة الاعظم حجة بن الحسن المهدی تبریک و به شیعیان شادباش عرض می کنیم.

خداوند ماه رمضان را میدان مسابقه ی عبادت خود قرار داده و بندگانش را در روز عید فرا خوانده تا برای گرفتن جوایز و هدایا جمع شوند.

حقیقت عید
عید زمانی است که خداوند متعال برای جایزه دادن و بهره مند کردن بندگان از نعمت ها،آن را در میان روزها انتخاب می کند،تا برای گرفتن خلعتها و عطایا جمع شوند و به همگان اعلام کرده است که به در گاه او روی آورده و با اعتراف به بندگی و آمرزش خواستن از گناهان و عرضه ی نیازها و آرزوهایش برای او تواضع نماید.
خداوند نیز در تمام این موارد به آنان وعده ی اجابت و اعطای بالاتر از آرزوهایشان بلکه بالاتر از آنچه در دل بشری خطور کرده،داده است.دوست دارد در چنین روزی به او خوش گمان بوده و جانب امیدواری به قبول خداوند و آمرزش و عطای او را بر جانب ترس از رد و عذابش ترجیح بدهند.

اهمیت عبادت درشب و روز عید سعید فطر
عبادت در این شب بسیار مهم است.از امام سجاد علیه السلام روایت شده است که به فرزندانش در مورد این شب سفارش کرده و می فرمود:
«این شب کمتر از آن شب نیست.»
و منظور حضرت علیه السلام شب قدر بود. با این کلام تصریح می کند که شب فطر کمتر از شب قدر نیست.بنابراین لازم است عمل کننده در این شب بیش از شب قدر جدیّت نماید.
امام حسن علیه السلام روز عید عده ای را دیدن که می خندیدند و بازی می کردند،رو به همراهان خود نموده و فرمود:
«خدای عزّوجل ماه رمضان را آفرید تا میدان مسابقه ای برای خلقش باشد که در آن با طاعت و رضایت او با یکدیگر مسابقه بدهند.عدّه ای سبقت گرفته و سعادتمند شدند و عده ای عقب افتاده و نا امید شدند.شگفتا از کسی که در این روز می خندد و بازی می کند.روزی که نیکوکاران در آن پاداش یافته و کوتاهی کنندگان زیان می بینند.به خدا سوگند اگر پرده ها فرو افتد،نیکوکار می اندیشد که چرا بیشتر عمل نیک انجام ندادم و بدکار می گوید چرا بد می کردم!و از شانه کردن مو و صاف کردن لباس خود باز می مانند.»


ای پسر احمد!آیا به سوی تو راهی هست تا ملاقات شوی.چه وقت روزها را با تو سپری کرده و بهره مند می گردیم.چه زمانی وارد آبشخورهای فراوان و سیراب کننده ات شده و سیراب می گردیم؟تشنگی زیاد ما طول کشید.
چه هنگام از آب گوارایت استفاده خواهیم کرد؟مولایم!سرورم!
چه وقت ما را دیده و ما نیز تو را می بینیم در حالیکه پرچم پیروزی را بر افراشته ای؟
مولایم!چه زمانی یکدیگر را دیده و چشمان ما از دیدار تو روشن می گردد و با راهنمایی تو هدایت می شویم؟
و آن گاه ما را از حقایق امورمان آگاه کرده،گره ام به دست تو باز شده،نادانیها از بین رفته و کمالات کامل می شود.
آقا و مولایم!امید و آرزویم!کاش سرنوشت خود را می دانستم،آیا با نور جمالت دیدگانم روشن خواهد شد! آیا از وصل گوارایت سیراب خواهم شد! یا با این اندوه ها روانه قبرم شده و با غصه ها و اندوه فراوان از این دنیا می روم!»